معرفی تمام سبک های معروف و اصطلاحات مهم در کاراته

در این نوشته، سبک ها و اصطلاحات ورزش هیجان انگیز کاراته را برای شما توضیح می دهیم. کاراته دارای سبک های بسیاری است که ما در اینجا معروف ترین های آن را توضیح می دهیم.

تاریخچه کاراته:

کاراته یک ورزش رزمی ژاپنی است که در جزایر ریوکیو توسعه پیدا کرده و از ورزشهای رزمی چینی بویژه “درنای سفید فوجیان” تاثیر پذیرفته است. در این ورزش از تکنیکهای ضربتی مثل تکنیک ضربه با پا، تکنیک پانچ، ضربات زانو و آرنج و تکنیکهای دست آزاد مثل تیغه دست، ضربه پاشنه دست، تکنیک دست نیزه دار استفاده می شود. در برخی از سبک‌های جدید تکنیک کومی کاتا ، قفل زانو، و ضربه به نقاط حساس بدن و نیز مهار ضربه آموزش داده می شود.

حتما این مطلب را هم ببینید: همه آنچه که در مورد کاراته باید بدانید! (بهمراه فیلم تکنیک های آن)

بالغ بر 75 نوع سبک در کاراته وجود دارد که 4 سبک اصلی آن‌ها عبارتند از: سبک شوتوکان، سبک شیتوریو، سبک وادوریو، سبک گوجوریو. سه تای اول از منطقه شوری در اوکیناوا و سبک گوجوریو از استان ناها سرچشمه می گیرند.

سبک شوتوکان- Shotokan

شوتوکان یک سبک با مکانیسم دفاعی است که برخی اصول ، فرمها و حرکات را آموزش می‌دهد. این سبک یک سبک تایید شده در کاراته است و شامل ضربات قدرتی ، تکنیکهای حرکت، و گارد گرفتنهای طولانی است که برای خاتمه دادن سریع به یک رقابت ورزشی طراحی شده اند. خلاصه اینکه این سبک به شما یاد می‌دهد چگونه ضربات مخربی وارد کنید قبل از اینکه حریف شما بفهمد چطور با این حرکت شما هماهنگ شود.

نکته مرتبط: 5 نکته بسیار مهم در آموزش کاراته به کودکان 2 تا 8 ساله

امتیاز پیدایش سبک شوتوکان در کاراته و رواج آن بدون شک به فردی به نام گیچین فوناکوشی متعلق می‌باشد. او به عنوان یک رزمی کار مبتدی هم کاراته اوکیناوایی و هم کاراته شورین ریو را یاد گرفت و تکنیکهایی از این دو سبک را با جمع آوری و ترکیب کرد تا یک سبک جدید ابداع کند بنام سبک شوتوکان. اسم این سبک از دو کلمه shoto به معنی امواج لرزان و kan به معنی خانه می‌باشد و از اسم خانه ییلاقی او گرفته شده است.

سبک شیتو ریو- Shito-ryu

این سبک توسط کنوا مابونی در سال 1931 پایه گذاری شد. او سبک ناهاتی و شوری تی را از دو رزمی کار افسانه ای بنامهای کانریو هیگونا و ایتوسو آنکو یاد گرفت. تاکید هردو سبک بر روی فرم سخت – نرم مشخص میگردد. مابونی این دو تکنیک را برای ایجاد سبک شیتوریو با هم ترکیب کرد.

سبک وادوریو

این سبک توسط اوتسوکو هیدنوری در سال 1930 پایه ریزی شد او شاگرد گیجین فوناگوش بود او تکنیک ضربات کاراته اوکیناوایی را با حرکات جوجیتسو ترکیب کرد که در آن با حرکت بدن تمرکز بیشتر بر روی فریب دادن حریف می‌باشد. این تکنیک کومی کاتای کوتاهتر و گارد گرفتن در ارتفاع بلندتر را نسبت به سبک شوتوکان نشان می‌دهد.

سبک گوجوریو- Goju-ryu

یک سبک کاراته اوکیناوایی است که در 1930 توسط میاجی کوجون پایه ریزی شد گوجوریو به معنی سبک سخت – نرم است که به نوع تکنیک مربوط می‌شود. این سبک ترکیبی از حرکات خطی دست بسته (سخت) و حرکات چرخشی (نرم) که به فلسفه چینی یین و یانگ شباهت دارد می‌باشد. تاریخچه این سبک به گونه‌ای دارای ابهام است. اعتقاد براین است که یک استاد رزمی کار ژاپنی بنام کانریو هیگاشیونا آن را به وجود آورده باشد در 1873او به چین رفت و هنر رزمی را از اساتید فرا گرفت و سپس به ژاپن برگشت و آنچه آموخته بود را با کاراته اوکیناوایی ترکیب کرد و سبک جدیدی به وجود آورد بعد از مرگش بهترین شاگردش بنام کوجی میاگی آن را توسعه داد در سال 1930 نام سبک را گوجوریو گذاشت.

سبک‌های کاراته به دلیل وسعت زمانی و جغرافیایی بسیار زیادند از این‌رو بررسی تعداد دقیق آن‌ها غیرممکن است. سبک‌های مختلف بر حسب تصویر ذهنی و فلسفه اساتید با یکدیگر متفاوت‌اند.

اصطلاحات کاراته:

می توانید پی دی اف اصطلاحات بالا را در کامپیوتر خود ذخیره کنید. کلیک کنید!

باز هم اگر هرگونه سوالی در این زمینه دارید در بخش نظرات با ما مطرح کنید.