قطع ناگهانی دیازپام پس از سه الی چهار هفته (یا بیشتر) مصرف، احتمالا موجب ایجاد علایم ترک دارو می شود. ترک دیازپام ممکن است عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند.
دیازپام (با نام تجاری والیوم) یک داروی خواب آور و مسکن است اغلب برای درمان بی خوابی و اضطراب بیش از حد و اختلال هراس تجویز می شود. دیازپام ممکن است موجب تحمل دارویی شود، به همین دلیل است که استفاده طولانی مدت از این دارو خطرناک است زیرا می تواند منجر به افزایش دوز مصرفی و وابستگی شود.
افزایش دوز دیازپام، قطع مصرف دارو را دشوارتر می کند. اگر بیمار به دوز بالای دیازپام عادت کرد، دیگر قادر به قطع ناگهانی مصرف دارو نیست چون علایم ترک شدت میابند.
روند حذف تدریجی دیازپام از بدن را سم زدایی می نامند. روند سم زدایی به افراد امکان می دهد دیازپام را به آرامی از بدن خود خارج کنند و در عین حال علائم آزاردهنده ی ترک را به حداقل برسانند.
کاهش دوز دیازپام، باید بصورت تدریجی و آهسته صورت گیرد. به همین دلیل بهترین کار برای افراد معتاد این است که در یک مرکز درمانی و ترک اعتیاد بستری شوند تا اینکار بتدریج صورت گیرد. این عمل باعث کنترل دقیق مقدار دوز مصرفی می شود و شدت علایم ترک را به حداقل می رساند.
چه عواملی می تواند بر ترک دیازپام تأثیر بگذارد؟
عوامل زیر ممکن است در طول مدت و شدت ترک دیازپام تأثیر گذار باشند:
- طول دوره مصرف دارو: هرچه دفعات سوء مصرف دیازپام بیشتر باشد، تحمل دارویی و درجه وابستگی بیشتر است.
- مقدار دوز: فرآیند سم زدایی ممکن است برای افرادی که از دوزهای بالاتر دیازپام استفاده کرده اند، مشکل تر شود زیرا این اغلب نشان دهنده وابستگی بیشتر به دیازپام است.
- شرایط فردی: محیط، گرایش های رفتاری و ترکیب ژنتیکی افراد، می تواند بر روند خروج و سم زدایی دارو تأثیر بگذارد.
- میزان وابستگی به دیازپام: دیازپام یک یک داروی روانپزشکی قوی است و احتمال سوء مصرف آن بسیار زیاد است. با افزایش وابستگی، ترک دیازپام بسیار دشوارتر می گردد.
اجازه ندهید اعتیاد زندگی شما را کنترل کند
در صورت افزایش دوز مصرفی دارو، به پزشک مراجعه کنید. اگر فکر می کنید به این دارو (یا هر داروی دیگر)، اعتیاد پیدا کرده اید، به مراکز ترک اعتیاد مراجعه کنید تا بتوانید دارو را تحت شرایط کنترل شده، ترک کنید.
با این اپلیکیشن ساده، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!
ترک دیازپام (والیوم) چقدر طول می کشد؟
دیازپام (والیوم) یک بنزودیازپین طولانی اثر است. این بدان معناست که ترک دیازپام ممکن است طولانی تر از ترک سایر داروها باشد زیرا نیمه عمر آن بیشتر از برخی دیگر از بنزودیازپین ها است.
ترک دیازپام را می توان به دو مرحله اصلی تقسیم کرد: ترک سریع و ترک تدریجی. ابتدا ترک سریع اتفاق می افتد و به طور معمول در دو هفته اول قطع مصرف دیازپام رخ می دهد.
در ترک تدریجی دیازپام، عوارض جسمی به میزان کمتری اتفاق می افتد و علایم ایجاد شده در این مرحله، بیشتر بدلیل عوارض روانشناختی است. بسته به شدت اعتیاد، میزان سوء مصرف دیازپام و مدت زمان اعتیاد، علائم ترک ممکن است سالها ادامه پیدا کند.
اگرچه مدت زمان ترک برای هر فرد متفاوت است اما معمولا از الگوی زیر تبعیت می کند:
حدود 24 تا 48 ساعت بعد از آخرین دوز دیازپام، ممکن است علائمی مانند اضطراب و بی قراری ایجاد شود. هرچه زمان بگذرد، شدت این علائم به تدریج افزایش می یابد. علائم ترک دیازپام پس از دو هفته به اوج خود می رسد. علائم اولیه یعنی اضطراب و بی قراری بدتر می شود و علائم ناخوشایند دیگری نیز ممکن است رخ دهد.
به طور کلی علائم ترک دیازپام تا یک ماه پس از قطع مصرف دارو، ادامه میابد. در حدود هفته ی سوم پس از ترک، علایم شروع به کاهش می کند و باعث کنترل بیشتر امور می شود.
افرادی که از اعتیاد به بنزودیازپین هایی مانند دیازپام رنج می برند، گاهی اوقات ممکن است سندروم ترک حاد (PAWS) را تجربه کنند. در سندروم ترک حاد، علایم ترک بصورت دوره ای عود می کنند. PAWS می تواند پس از ترک دیازپام به طور ناگهانی، ماه ها و حتی گاهی اوقات تا سال ها ادامه پیدا کند.
علائم و نشانه های ترک دیازپام (والیوم)
به دلیل اثرات طولانی مدت دیازپام، ممکن است فرد تا چند روز علائم یا نشانه های ترک را نشان ندهد.
علائم ترک حاد دیازپام برای هر فرد متفاوت است اما می تواند شامل موارد زیر باشد:
- لرزش
- گرفتگی شکم یا عضله
- استفراغ
- تعریق
- سردرد
- درد عضلانی
- اضطراب شدید
- تنش و فشار
- بی قراری
- گیجی و تحریک پذیری
در موارد شدید، برخی افراد ممکن است علایم زیر را نیز تجربه کنند:
- مسخ واقعیت (از دست دادن قوه ی ادراک)
- مسخ شخصیت (یا اختلال زوال شخصیت که در آن بیمار احساس می کند از کالبد خود جدا شده است و بیرون از جسم، به خود نگاه می کند)
- هایپراکوسیس (تحمل بسیار کم نسبت به صداهای طبیعی محیطی)
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست و پاها
- حساسیت بیش از حد به نور، سر و صدا و تماس فیزیکی
- توهم
- حملات صرعی
نظارت پزشکی بر سم زدایی دیازپام (والیوم)
سم زدایی از دیازپام بدون راهنمایی پزشکی می تواند خطرناک باشد. قطع ناگهانی دیازپام می تواند به بدن شوک دهد و باعث شود علائم ترک شدیدتر و به طور بالقوه تهدید کننده زندگی باشد.
بزرگترین عامل سم زدایی دیازپام، شدت اعتیاد به آن است. هرچه اعتیاد شدیدتر باشد، مدت زمان سم زدایی نیز طولانی تر خواهد شد. از آنجا که در اعتیاد شدیدتر، بدن در معرض دوزهای بسیار بیشتر دیازپام قرار دارد، برای کاهش دارو به روشی ایمن و معقول، به زمان بیشتری نیاز است.
خطرات سوء مصرف بنزودیازپین ها
خطرات سوء مصرف بنزودیازپین هایی مانند دیازپام می تواند شامل اختلال در رانندگی، ناخوشی و مرگ و میر مربوط به اوردوز و ترک آن باشد. سوء مصرف و استفاده طولانی مدت از دیازپام در بیماران 55 سال به بالا، منجر به زوال شناختی، زوال عقل و زمین خوردن های مکرر (عدم تعادل)، می شود. برخی تحقیقات همچنین گزارش کردند که استفاده طولانی مدت از این دارو، موجب افزایش مرگ و میر در بین تمام گروه های سنی می شود.
در افرادیکه در طولانی مدت از این دارو به میزان زیاد استفاده می کردند، ممکن است علایم بازگشت اضطراب رخ دهد. بازگشت اضطراب ممکن است با قطع درمان رخ دهد و ممکن است با واکنش های دیگری از جمله تغییرات خلقی، استرس و بی قراری همراه باشد.
بنابراین برای به حداقل رساندن علایم ترک و پیشگیری از عوارض خطرناک، قطع مصرف دارو باید بتدریج و پیوسته صورت گیرد. اگر به دیازپام اعتیاد پیدا کرده اید، به هیچ وجه مصرف این دارو را بصورت ناگهانی متوقف نکنید و برای اطمینان بیشتر، به پزشک یا مراکز ترک اعتیاد مراجعه نمایید.
اهمیت درمان پس از سم زدایی
سم زدایی ممکن است برای افرادی که مصرف دیازپام را متوقف می کنند، لازم باشد اما سم زدایی به تنهایی یک درمان کامل نیست. بعد از اتمام سم زدایی، فرد معتاد باید بدنبال درمان های بعدی باشد.
درمان از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است اما افرادی که به بنزودیازپین ها اعتیاد شدید دارند، باید به مراکز ترک اعتیاد مراجعه کنند. درمان در مراکز ترک اعتیاد به افراد امکان می دهد مراقبت های متناسب با نیازهای خود را دریافت کنند، به روش های درمانی مناسب دسترسی پیدا کنند و با کسانی که ترک کرده اند، معاشرت نمایند.
علایم ترک معمولا طی یک تا چهار روز پس از قطع مصرف دارو رخ میدهد. وابستگی به دیازپام می تواند حتی پس از یک دوره استفاده کوتاه مدت هم ایجاد شود. از این رو توصیه می شود از کمترین دوز ممکن در کمترین زمان استفاده شود.
قطع دیازپام به طور ناگهانی علائم ترک را تشدید می کند.
دیگر علائم ترک دیازپام شامل موارد زیر است:
- حملات صرعی
- حالت افسردگی
- بیخوابی
- آشفته شدن خواب
- سردرد
- حالت تهوع و استفراغ
- لرزش اندام ها به خصوص دست ها
- گرفتگی عضلات به خصوص گرفتگی معده
- برگشت اضطراب
- ولع خوردن
- نوسانات خلقی
- حملات پانیک
- تاکی کاردی (تند تپشی)
- فشار خون بالا
به طور كلی باید از قطع ناگهانی دیازپام بپرهیزید و مصرف آن را بصورت تدریجی متوقف کنید.
