اختلال شخصیت مرزی چیست؟ تست هایی برای اینکه بدانید آیا مبتلا هستید؟

این مطلب نتیجه جدیدترین تحقیقات چندین مجله معتبر پزشکی از جمله nimh و hopeforbpd می باشد که بعد از چندین روز تلاش در اختیار شما قرار می گیرد و در آن با اختلال شخصیت مرزی و تست هایی که وجود آن را در شما یا رد می کنند آشنا خواهید شد.

بررسی اجمالی

اختلال شخصیت مرزی یک بیماری روانی است که با الگوی مداوم حالات مختلف، عزت نفس و رفتار مشخص می‌شود. این علائم اغلب منجر به اقدامات تکانشی و بدون فکر و مشکلات در روابط می‌شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است موارد شدید خشم، افسردگی و اضطراب را تجربه کنند که می‌تواند از چند ساعت تا چند روز طول بکشد.

علائم و نشانه‌ها-تست برای تشخیص

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است نوسانات خلقی را تجربه کرده و در مورد عزت نفس و نقش خود در جهان عدم اطمینان نشان دهند. در نتیجه، منافع و ارزش‌های آن‌ها می‌تواند به سرعت تغییر کند.

در واقع هیچ تست استانداردی که مشخص کند کسی به اختلال شخصیت مرزی دچار هست یا نه وجود ندارد. در عوض خیلی راحت می توان از نشانه های آن که در زیر گفته می شود به احتمال زیاد بیماری را تشخیص داد.

این افراد تمایل به مشاهده چیزهایی در حد افراط (همه خوب یا بد هستند) دارند. نظر آن‌ها نسبت به دیگران نیز می‌تواند سریعا تغییر کند. فردی که روزی به عنوان دوست دیده می شد ممکن است دشمن یا خائن باشد. این احساسات متغیر می‌تواند منجر به روابط شدید و ناپایدار شود. دیگر علائم و نشانه ها عبارتند از:

• تلاش‌ برای اجتناب از طرد شدن واقعی یا خیالی، مانند شروع سریع روابط عاطفی (فیزیکی یا عاطفی) و یا قطع ارتباط با فردی که پیش‌بینی می‌کند او را رها کند.
• الگویی از روابط قوی و ناپایدار با خانواده، دوستان و عزیزان که اغلب از نزدیکی شدید و عشق (آرمان‌گرایی) تا نفرت شدید یا عصبانیت (کاهش ارزش) نوسان می‌کند.
• تحریف و بی ثباتی عزت نفس یا حس اعتماد به نفس.
• رفتارهای بدون فکر و خطرناک مانند سرخوشی های پر هزینه، سکس ناامن، سوءمصرف مواد، رانندگی بی‌ملاحظه و پرخوری. لطفا توجه داشته باشید: اگر این رفتارها در ابتدا در طول یک دوره از حالت غیرمعمول و یا با انرژی بالا رخ ‌دهند، ممکن است نشانه‌هایی از اختلال خلقی باشند و نه اختلال شخصیت مرزی.
• رفتار آسیب زدن به خود مانند، بریدن قسمتی از بدن.
• افکار پریشان درباره رفتارها یا تهدید به خودکشی.
• حالت‌های بسیار تغییر پذیر و بی‌نهایت متغیر که از چند ساعت تا چند روز دوام می‌آورد.
• احساسات مزمن تهی بودن.
• عصبانیت شدید و یا عدم کنترل خشم.
• عدم اعتماد که گاهی اوقات با ترس غیر منطقی از اهداف دیگران همراه می‌شود.
• احساس تفکیک، از قبیل احساسات بریدن از خود، حس دیدن خود از بیرون یا همان حس خود آگاهی و احساسات غیرواقعی.

هر فردی که اختلال شخصیت مرزی داشته باشد، همه نشانه‌ها را تجربه می‌کند. برخی افراد تنها چند نشانه را تجربه می‌کنند در حالی که برخی دیگر نشانه های بسیاری دارند. این نشانه‌ها با رویدادهای معمولی تحریک می شوند. به عنوان مثال، افرادی که اختلال شخصیت مرزی دارند ممکن است عصبانی شوند و از جدایی کوتاه مدت از افرادی که با آن ها احساس نزدیکی می‌کنند، مانند سفر و تجارت، ناراحت شوند. شدت و فراوانی نشانه‌ها و اینکه چقدر طول می‌کشد بسته به فرد و بیماری آن‌ها تفاوت خواهد داشت.

عوامل خطر

علت اختلال شخصیت مرزی هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهند که ژنتیک، ساختار و عملکرد مغز، عوامل محیطی، فرهنگی و اجتماعی نقش ایفا می‌کنند و ممکن است ریسک توسعه اختلال شخصیت مرزی را افزایش دهند.

سابقه خانوادگی. افرادی که یک عضو نزدیک خانواده شان به این بیماری مبتلا است مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر، ممکن است در معرض خطر بالاتری برای توسعه اختلال شخصیت مرزی باشند.

عوامل مغزی. مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می‌توانند تغییرات ساختاری و عملکردی در مغز داشته باشند به ویژه در مناطقی که انگیزه‌ها و عواطف را کنترل می‌کنند؛ اما هنوز مشخص نیست که آیا این تغییرات عوامل خطرساز اختلال هستند و یا به سبب اختلال ایجاد شده‌اند.

عوامل محیطی، فرهنگی و اجتماعی. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، رویدادهای آسیب‌زای زندگی مانند سوءاستفاده، رها شدن یا بدبختی در طول دوران کودکی را تجربه کرده اند. برخی دیگر ممکن است در معرض بی‌ثباتی، تضعیف روابط و درگیری‌های خصمانه قرار داشته باشند.

اگر چه این عوامل ممکن است ریسک ابتلای یک فرد را افزایش دهند، اما به این معنا نیست که اختلال شخصیت مرزی را در فرد توسعه می دهد. بعلاوه، ممکن است افرادی بدون این عوامل خطر، مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در طول زندگی باشند.

معالجه و درمان

از نظر تاریخی درمان اختلال شخصیت مرزی دشوار به نظر می‌رسد؛ اما با روش‌های جدیدتر و مبتنی بر شواهد، بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، علائم کمتری را تجربه می‌کنند و کیفیت زندگیشان بهبود یافته است. آنچه اهمیت دارد این است که افراد باید زیر نظر متخصصی که به درستی آموزش دیده است، درمان شوند.

بسیاری از عوامل بر طول مدت زمان لازم برای بهبود علائم پس از شروع درمان، تاثیر گذار هستند؛ بنابراین افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و عزیزانشان باید صبور باشند و در طول درمان حمایت مناسب دریافت کنند.

تست ها و تشخیص

یک متخصص سلامت روانی دارای مجوز – مانند روان‌پزشک، روانشناس، یا مددکار اجتماعی بالینی – که در تشخیص و درمان اختلالات روانی تجربه دارد، می‌تواند اختلال شخصیت مرزی را از طریق موارد زیر بررسی کند:

• تکمیل یک مصاحبه کامل که شامل بحث در مورد علائم است.
• انجام یک معاینه دقیق و کامل پزشکی که می تواند سایر علل احتمالی را رد کند.
• در مورد سابقه پزشکی خانواده، از جمله هر گونه سابقه بیماری روانی سوال می کند.

اختلال شخصیت مرزی اغلب با بیماری‌های روانی دیگر رخ می‌دهد. اختلالات همزمان می‌تواند تشخیص و درمان اختلال شخصیت مرزی را سخت‌تر کند، به ویژه اگر علائم بیماری‌های دیگر با علائم اختلال شخصیت مرزی همپوشانی داشته باشند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است به احتمال زیاد به علائم افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلالات اضطراب، اختلال مصرف مواد و یا اختلالات خوردن نیز مبتلا باشد.

به درمان ادامه دهید

مطالعات NIMH نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که درمان مناسب دریافت نمی‌کنند:

• احتمال بیشتری وجود دارد که به دیگر بیماری‌های مزمن پزشکی یا روانی مبتلا شوند.
• احتمال کمتری وجود دارد که سبک زندگی سالم را انتخاب کنند.

نرخ خودکشی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بیشتر از مردم عادی است. این افراد نیاز به کمک فوری دارند. 

اگر فردی را می‌شناسید که در بحران است، با شماره‌ تلفن رایگان مراکز پیش‌گیری از خودکشی که همه روزه و در تمام ساعات شبانه روز پاسخگو هستند، تماس بگیرید. افراد ناشنوا و کم شنوا می‌توانند از طریق TTY تماس بگیرند. همه تماس‌ها آزاد و محرمانه هستند. اگر نگران به روز رسانی وب سایت‌های ارتباط جمعی و یا شماره‌گیری در شرایط اضطراری هستید، به طور مستقیم با خروجی‌های رسانه‌های اجتماعی تماس بگیرید.

روان‌درمانی

روان‌درمانی اولین درمان برای افرادی است که اختلال شخصیت مرزی دارند. درمانگر می‌تواند درمان را در یک جلسه دونفره بین درمانگر و بیمار، یا درمان در یک محیط گروهی انجام دهد. جلسات گروهی تحت هدایت درمانگر می‌تواند به افراد با اختلال شخصیت مرزی، چگونگی تعامل با دیگران و نحوه بیان موثر خود را، آموزش دهد.

آنچه اهمیت دارد کنار آمدن بیمار با درمانگر و اعتماد به او است. ماهیت اختلال شخصیت مرزی می‌تواند برای افراد مبتلا به اختلال در ایجاد رابطه راحت و همراه با اعتماد به درمانگر، مشکل ساز باشد.

دو نمونه از رفتار درمانی مورد استفاده برای درمان اختلال شخصیت مرزی عبارتند از:

رفتار درمانی دیالکتیک (DBT): این نوع درمان برای افراد با اختلال شخصیت مرزی توسعه‌یافته است. DBT از مفاهیم تمرکز و پذیرش یا آگاهی از توجه به وضعیت فعلی و وضعیت احساسی استفاده می‌کند. بعلاوه مهارت‌هایی را آموزش می‌دهد که می‌توانند کمک کنند در:

• کنترل احساسات شدید
• کاهش رفتارهای خود مخرب
• بهبود روابط

درمان رفتاری شناختی: (CBT) این نوع درمان می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در تغییر اعتقادات و رفتارهایی که تحت‌تاثیر تصورات غلط خود و دیگران هستند و مشکلات تعامل با دیگران، کمک کند. بعلاوه ممکن است به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک کرده و تعداد رفتارهای خودکشی و آسیب به خود را کاهش دهند.

حتما بخوانید: 2 تست روانشناسی جدید وسواس فکری برای تعیین شخصیت وسواسی

داروها

از آنجا که مزایای داروها نامشخص هستند، بنابراین به طور معمول از آن ها به عنوان درمان اولیه اختلال شخصیت مرزی استفاده نمی کنند. با این حال، در برخی موارد، روان‌پزشک ممکن است برای درمان علائم خاص دارو تجویزکند؛ از قبیل:

• نوسانات خلقی
• افسردگی
• اختلالات ذهنی مشترک دیگر

هنگام درمان با داروها ممکن است به بیش از یک متخصص پزشکی برای مراقبت نیاز باشد.

داروهای خاص می‌توانند اثرات جانبی متفاوتی در افراد مختلف ایجاد کنند. در مورد چیزی که باید از یک داروی خاص انتظار داشته باشید، با پزشک صحبت کنید.

سایر عناصر مراقبت

برخی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارای علائم شدید و نیازمند به مراقبت های شدید، اغلب در بیمارستان بستری می شوند. برخی دیگر ممکن است از درمان های سرپایی استفاده کنند و هرگز نیازی به بستری شدن یا مراقبت اورژانس نداشته باشند.

درمان برای مراقبین و اعضای خانواده

خانواده ها و مراقبین افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز ممکن است از درمان بهره مند شوند. داشتن یک رابطه نزدیک یا دوست داشتنی با فرد مبتلا به اختلال، می تواند به شدت تنش زا باشد و اعضای خانواده یا مراقبین ممکن است ناخواسته به شیوه ای عمل کنند که علائم عزیزان خود را بدتر کنند.

برخی از درمان‌های اختلال شخصیت مرزی شامل اعضای خانواده، مراقبین و یا عزیزان خود در جلسات درمان هستند. این نوع درمان کمک می‌کند در:

• اجازه دادن به یکی از بستگان و یا بهبود مهارت برای درک بهتر و حمایت از فردی با اختلال شخصیت مرزی
• تمرکز روی نیازهای اعضای خانواده برای کمک به آن‌ها در درک موانع و استراتژی‌های مراقبت از فردی با اختلال شخصیت مرزی. اگر چه تحقیقات بیشتری برای تعیین اثربخشی درمان خانوادگی در اختلال شخصیت مرزی مورد نیاز است، اما مطالعات دیگر بر روی اختلالات روانی پیشنهاد می‌کند که از اعضای خانواده می‌توانند در درمان یک فرد کمک کنند.

پیدا کردن راهنما

اطلاعات بیشتر در مورد یافتن یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و درمانی برای اختلالات روانی، در راهنمای ما برای بیماران روانی در صفحه اینترنتی موجود است. بعلاوه می توانید اطلاعات اضافی را از طریق NIMH National Partners یا NIMH Outreach Partners بدست آورید.

نکاتی برای خانواده و مراقبین

برای کمک به یک دوست یا فامیل دارای اختلال:

حمایت عاطفی، درک، صبر و تشویق را پیشنهاد دهید – تغییر برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دشوار است، اما این امکان وجود دارد که آن‌ها در طول زمان بهتر شوند.

در مورد اختلالات ذهنی، از جمله اختلال شخصیت مرزی اطلاعات کسب کنید، در اینصورت می‌توانید درک کنید که فرد مبتلا به این اختلال چه احساسی دارد.

فرد محبوب دارای اختلال را تشویق کنید که به سراغ درمان بیماری برود و درباره درمان خانوادگی نیز پرس و جو کنید.

از یک درمانگر مشاوره بگیرید. منتها این شخص صرفا نباید همان درمانگری باشد که فرد محبوبتان که دارای اختلال شخصیت مرزی است، به آن مراجعه می کند.

روش های درمان

استفاده از موارد زیر در درمان اختلال شخصیت مرزی تاثیرگذار است. از جمله استفاده از:

• اسیدهای چرب امگا 3
• منیزیم
• ویتامین C
• ویتامین D
• کاکائو و شکلات

حتما بخوانید: بیماری اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟ آیا درمان گیاهی وجود دارد؟

باز هم هرگونه سوال، نظر یا تجربه ای راجب بیماری اختلال شخصیت مرزی دارید در بخش نظرات با ما و متخصصانمان مطرح کنید.